ქართულ საეკლესიო გალობას, მრავალსაუკუნოვანი ისტორია გააჩნია. იგი ვითარდებოდა როგორც საქართველოში, ასევე მის საზღვრებს გარეთ არსებულ სულიერ კერებში (საბაწმინდის მონასტერში, ათონის მთაზე, ტაოკლარჯეთში და ა.შ), სადაც წმინდა საბა განწმედილის (+532 წ) ანდერძის თანახმად წირვა-ლოცვას (გალობით) მშობლიურ ენაზე ასრულებდნენ.
ექვსი საუკუნის მანძილზე შეიქმნა სტიქარონები და გალობანი. გელათის დიდ სასულიერო მოღვაწეს იოანე პეტრიწს ეკუთვნის ცნობა ქართული მუსიკის მრავალხმიანობის შესახებ. ქართული საეკლესიო გალობის განვითარებამ, საბაწმინდიდან, ტაო-კლარჯეთის სასულიერო სკოლებში გადაინაცვლა, რომლის სულის ჩამდგმელი გრიგოლ ხანძთელი იყო.